فایل حاضر سخنرانی «علیرضا منصوری» در نشست «تکنوکراسی در کاربردی‎سازی علوم انسانی» است که به همت پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی دوشنبه ۲۹ تیر ماه ۱۳۹۴ در این مرکز برگزار شد.

این مقاله شامل ملاحظاتی انتقادی در مورد دیدگاه رایجی است که مدعی است، از طریق در نظر گرفتن شکافی عمیق بین علم سنتی و نوین می تواند تبیینی از توسعه نیافتگی ارایه دهد. این ملاحظات انتقادی شامل روان شناسی گرایی، معضلات تاریخ نگاری، تلقی پوزیتیویستی از علم و التزام آن به نوعی تکنوکراسی است. در این مقاله به بررسی این مساله که چگونه ترکیبی از این معضلات موجب ارایه یک تبیین نامناسب و ناموجه از رابطه علم، سنت و توسعه می شود، پرداخته می شود.