در روستای «یاورآباد» بیرگان هستم؛ پای زردکوه کوهرنگ در چهارمحال و بختیاری. جایی که به انزلی زاگرس شهره است. پر از باغ‌های 200 ساله بادام و گردو و کوهساری که تا چند سال پیش عسل از سنگ‌هایش می‌‌چکید؛ آبشار عسل. حالا زردکوه تشنه است. مردم یاورآباد تا می‌بینند از ماشین سازمان آب پیاده می‌شوم، در چشم به‌هم زدنی دورم حلقه می‌زنند و اشهد می‌خوانند. زبانم بند می‌آید می‌ایستم و من هم عزاداری می‌کنم. صدای هق‌هق بلند می‌شود؛ یا حضرت عباس یا امام رضا اشهد ان لا اله الا الله...