سند «تحول بنیادین آموزش‌وپرورش» از آن دست اسناد بالادستی است که با وجود مدینه فاضله‌ای که برای تعلیم و تربیت نسل آینده این سرزمین ترسیم کرده، نتوانسته به رؤیاهایش جامه عمل بپوشاند. سال‌های زیادی از زمان نوشتن سند چشم‌انداز ۲۰ سال که قرار بود زمینه توسعه ایران در ابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی را فراهم کند، می‌گذرد. در بلاتکلیفی سند چشم‌انداز همین بس که اسناد دیگری که در حوزه‌های مختلف پیرو آن چشم‌انداز نوشته شد، همچنان در سردرگمی چگونگی اجرا در نیمه‌ راه مانده‌اند.