«اگر یک ذره شعور داشتی اون طرف ترمی‌ایستادی، کیفت توی چشمم فرو نره، واگن به این بزرگی!»، «آخه مگه کوری این وری می‌پیچی؟ رانندگی بلد نیستی، بگو بلد نیستم دیگه هزار سالت شده.»... این‌ها مکالماتی است که فقط درچند روز رفت و آمد در سطح شهر می‌شنویم. راستی هیچوقت از خودتان پرسیده‌اید، دلیل این همه عصبانیت و خشم چیست و چطور می‌توانیم مهارش کنیم؟ چرا همه‌ این قدرعصبانی هستیم؟

در این نوشته با کارکرد­های دم­‌دستی کار فلسفی آغاز می­‌کنیم و به این سؤال پاسخ می­‌دهیم که فلسفه و احیاناً فیلسوف در کجای حرفۀ پرستاری می­‌تواند نقش درخوری بازی کند.