کشور گویا دچار نوعی جنون مدیریت جزیره‌ای شده است. هرکس بدون توجه به زنجیره اثرگذاری اقدامات، قصد جلو بردن کار زیر بخش خود را دارد و تنها نقشه راه مشترک هم کاهش هزینه‌های دولت به هر قیمت و توجیهی است. اینکه به هر شیوه ممکن، هزینه‌های دولت را با کاهش یارانه ها، کم کنیم، امری است نیکو، اما این برنامه خود نیازمند مقدماتی است و تحفظاتی. واقعی سازی قیمت‌ها در گام اول باید با بستن عوارض صادراتی روی محصولات دارای صادرات مستقیم و یا غیر مستقیم صورت گیرد و در عین حال باید توان درآمدی شهروندان تقویت شده و افزایش یابد. در گام دوم و اثبات وجود قدرت خرید و توان درآمدی باثبات و کافی، قیمت‌های داخلی باید به روز رسانی شود. در خصوص محصولات پتروشیمی هم توجه به این نکات بشدت لازم است. آیا دولت می‌داند به اسم واقعی سازی قیمت ها، چه بلایی سر شهروندان می‌آورد؟ توجه به صحبت‌های خطیبی نماینده اسبق ایران در اوپک ، قابل توجه می‌باشد.

نماینده اسبق ایران در اوپک با اشاره به چشم‌انداز افزایشی قیمت و میزان فروش نفت ایران، تأکید کرد: در سال‌های گذشته شاهد بودیم که به محض اجرای برجام، دولت سهم نفت در بودجه را به شدت بالا برد. دولت و مجلس جدید نباید این خطا را تکرار کنند بلکه باید این سهم را کاهش دهند.

محمدعلی خطیبی بیان کرد: اگر زمان سر رسید، قیمت نفت از بشکه‌ای ۵۰ دلار به ۲۰ دلار کاهش یافت آیا دولت فکری برای این موضوع کرده که مردم و خریداران از این موضوع متضرر نشوند؟

نماینده اسبق ایران در اوپک با اشاره به مخالفت مکزیک با مبنای درنظر گرفته شده برای کاهش تولید ۱۰ میلیون بشکه ای نفت اوپک و متحدانش گفت: مبنای کاهش تولید، اکتبر ۲۰۱۸ قرار داده شده که عربستان و روسیه در این زمان در اوج تولید بوده اند.

نماینده اسبق ایران در اوپک گفت: سابقه تخلف از دستورات اوپک در کشورها وجود دارد و در تحریم های گذشته ایران شاهد بودیم که افزایش تولید نفت جهان توسط برخی از کشورها قانونی نبوده و کسی هم نتوانست به آنها چیزی بگوید چرا که اوپک ابزار برخورد ندارد و توافق های آن بین همدیگر بوده و ضمانت اجرایی ندارد و در جهت منافع جمعی است.