بوردیو در راستای بحث مخدوش‌شدن ارزش فرهنگی والا و پست در پسامدرنیسم به بازنگری مسئله ارزش می‌پردازد و می‌گوید که «تمایزهای فرهنگی» وجه مهمی از مبارزه میان طبقات حاکم و محکوم جامعه‌اند. او نشان می‌‌دهد که چگونه ذوق و سلیقه‌ها و سبک زندگی‌های اختیاری گروه‌ها و طبقات خاصی در جامعه به برکت روابط قدرت و نظام‌های گوناگون آموزشی به یگانه الگوی ذوق و سلیقه سبک زندگی «مشروع» و «طبیعی» کل جامعه تبدیل می‌شود