سالهاست که بسیاری از کارشناسان بر این مسأله تأکید می‌کنند که یکی از راه های پیشرفت دانش‌آموزان در عرصه تحصیلی ایجاد نشاط بیشتر در مدارس و ساختار آموزشی است. نشاطی که در صورت تحقق آن می‌توان به این مسأله که مدرسه به معنای واقعی به خانه دوم دانش‌آموزان تبدیل شود، امیدوار بود. اما آنچه که از گذشته تا به امروز شاهد آن بوده‌ایم فضای متفاوت با اصطلاح خانه دوم شدن است؛ فضایی که دانش‌آموزان دائماً به تعطیلی و نبودن در مدارس علاقه دارند. به شکلی که درگفت‌و‌گو با بسیاری از آنها می‌توان متوجه شد که آنها گرایش و تمایلی به حضور در کلاس درس از خود نشان نمی‌دهند.

بطحایی گفت: «به عنوان معلمی که افتخار داشتم سالها در آموزش و پرورش در خدمت دانش‌آموزان باشم به اتفاق همکارانم در حال تلاش هستیم که مدرسه را به مکانی تبدیل کنیم که بچه‌ها‌با دل شاد وارد آن شوند. هدف ما این است بچه‌ها صبح با نشاط و شادمانی وارد مدرسه شوند و وقت تعطیلی مدرسه ناراحت و غمگین باشند.» او ادامه داد: «در حال حاضر نتوانستیم همچین محیطی را برای بچه‌ها در مدارس فراهم کنیم. متاسفانه در مدارس برنامه‌هایی اجرا می‌کنیم که بچه‌ها را رنج می‌دهد.»