با اینکه اغلب منتقدان در ارزیابی کیفی آثار سینمایی داخلی به ضعف بسیاری از فیلم‌نامه‌ها اشاره دارند و آن را مهم‌ترین عامل شکست هنری و تجاری به‌شمار می‌آورند، کمتر کارگردانی در سال‌های اخیر از پتانسیل نهفته در ادبیات برای بهبود طرح داستانی خود استفاده کرده و به ندرت شاهد آثار اقتباسی هستیم. این در حالی است که سالانه بسیاری از تولیدات سینمایی دنیا بر اساس برداشت از رمان‌های مطرح و پرفروش انجام می‌شود و به مدد آن با توفیق تجاری مواجهند؛ آن‌چنان که آمارها نشان می‌دهد فیلم‌هایی که بر اساس کتاب در دنیا ساخته می‌شوند ۵۳ درصد بیشتر از فیلم‌های اوریجینال می‌فروشند. با توجه به این تجربه موفق جهانی دلایل بی‌رغبتی کارگردان‌های ایرانی به این مقوله جای بررسی و تامل دارد که در ادامه به برخی از آنها اشاره می‌کنیم.