زنان معمولا در تاریخ‌نگاری ایران نادیده گرفته شده‌اند. مورخان و پژوهشگران کلاسیک جز مکر و نیرنگ داخل حرمسراها و قرار گرفتن به‌عنوان ابژه میل شاهان چیز دیگری از زنان بازتاب نداده‌اند و همین میزان نیز محصول قرار گرفتن در طبقات بالای اجتماعی بود. به این ترتیب ما از سرنوشت و روزگار نیمی از جمعیت ایران در طول تاریخ بی‌اطلاع مانده‌ایم. پنهان ماندن آن ها البته الزاما به معنای عدم حضور اجتماعی‌شان نیست.