تحلیل گفتمان دولت‌های هاشمی رفسنجانی، خاتمی، احمدی‌نژاد روحانی و رئیسی با رویکرد آشکارسازی نسبت عنصر روستا با گفتمان غالب این دولت‌ها و بررسی مصادیق تحلیل در برنامه‌های توسعۀ پنج‌سالۀ اول تا هفتم نشان می‌دهدکه نقطۀ کانونی اصلی در گفتمان دولت هاشمی، بهبود شرایط فیزیکی و بیرونی و مدرنیزه کردن است، لذا روستا با بافت سنتی مورد توجه نبوده و تنها رفع پاره‌ای از مشکلات زیرساختی مناطق روستایی در کانون توجه قرار گرفته است. در گفتمان دولت خاتمی، مشارکت مردمی، نقطۀ کانونی اصلی است؛ لذا بوم گرایی فرهنگی و توجه به توسعه ساخت‌های مشارکتی و تقویت نهادسازی ها، مورد تاکید بوده است. گفتمان دولت احمدی‌نژاد، بهبود توزیع آنهم با تاکید بر جنبه‌های فیزیکی به‌عنوان نقطۀ کانونی مورد توجه قرار گرفته و با توجه به تشدید ناترازی‌ها بین محیط شهری و روستایی، مورد توجه خاص قرار گفت. در دولت روحانی، هیچ راهبرد خاصی در توسعه روستایی مورد تاکید قرار نگرفت و شاهد پسرفت نظام برنامه ریزی در این حوزه بودیم. حد نهایی تاکیدات، توجه به برنامه ریزی آمایشی بوده است. دولت رئیسی نیز، توجه به روستا‌ها در قالب رفع بحران از کانون‌های مستعد بحران مورد تاکید قرار گرفت و ساخت‌های سازمانی مرتبط به حد سخیفی به ابتذال کشیده شد. تا حدی که شورای عالی توسعه روستایی کشور، دست افرادی غیر مرتبط اداره می‌شد. چنین روند را حتی نظام برنامه ریزی پنج ساله کشور نیز می‌توان مشاهده کرد. در برنامه میز اقتصاد صداسیما، موضوع «الزامات پیشرفت اقتصادی روستا» با حضور مجتبی پالوچ معاون موسسه پژوهش‌های برنامه ریزی اقتصادی و توسعه روستایی وزارت جهاد کشاورزی، روح اله ایزدخواه عضو کمیسیون صنایع مجلس شورای اسلامی، قاسم محمدی مدیر عامل تعاونی روستایی شباهنگی شهریار (به عنوان یکی از نمونه‌های موفق فعالیت تعاونی) و آقای نادری رئیس سازمان امور عشایر کشور بررسی شده است.

روز شنبه ۱۲ شهریورماه بود که فرزاد زلقی، عضو هیئت مدیره شرکت شهرک‌های کشاورزی در «سکوت خبری» به شرکت کشت و صنعت و دامپروری مغان سفر کرد و بدون برگزاری هرگونه تشریفات و دعوتی از مسئولان و خبرنگاران، تنها در حضور اعضای هیات مدیره کشت و صنعت مغان در مهمانسرای بالای این شرکت اقدام به تودیع و معارفه مدیرعامل کرد! معارفه‌ای که شبه کودتا بود تا یک معارفه! هر چند که قرار بود با تغییر مدیرعامل، تغییرات اساسی هم در هیات مدیره شرکت نیز انجام شود که به علت بالا گرفتن اعتراضات افکار عمومی نسبت به نفرات تحمیلی و پشت پرده آن فعلا لغو شد.

۵۲ سال قبل وقتی نخستین کلنگ ساخت پالایشگاه تهران در نزدیکی چند روستای اطراف شهرری به زمین زده شد کسی تصور نمی‌کرد روزی روستاهای خوش آب و هوا و ییلاقی اطراف این پالایشگاه به مناطقی با انواع آلودگی‌ها تبدیل شوند.