روزهای اول مهر اگر گذرتان به خیابان انقلاب بیفتد، دانشجویان جدیدالورودی را می‌بینید که با پدر و مادر خود برای ثبت‌نام آمده‌اند و جلوی سَردر معروف دانشگاه تهران عکس می‌گیرند. چهره‌هایی که سرشار از امید و آرزو هستند و دانشگاه را آرمانشهری برای تحقق این آرزوها می‌دانند، اما پای صحبت دانشجویان سال بالایی که بنشینید از حرف‌هایشان اینطور برآورد می‌شود که دانشگاه آن چیزی نبود که تصور می‌کردند!

این حجم بالا از هزینه و وقت گذاشتن برای رشته تجربی در شرایطی صورت می‌گیرد که جامعه به همان میزانی که به پزشک نیاز دارد، به مهندس، وکیل، حسابدار، روانشناس و... نیز نیاز دارد. در حالی که مدتهاست تقریبا همه بچه درسخوان‌های کلاس‌ها روانه رشته تجربی می‌شوند تا پزشک شوند.