شایعه سازی غیرعامدانه را می توان نوعی مکانیزم ذهنی-رفتاری ناخودآگاه با کارکرد دفاعی و حفاظت کننده از سامانه روانی در فرد متصور شد که بواسطه چند عامل نظیر محدودیت اطلاعات،حالات روحی-روانی-عاطفی و توان پردازش ذهنی شهروندان ، قابل تشدید یا کاهش است. از طرف دیگر باید بین مکانیزم ها و فرآیندهای منجر به شایعه سازی غیرعامدانه با انتشار عامدانه اخبار جعلی در شرایط بحران ، تفاوت قائل گردید. بنظر می رسد با توجه به شرایط کشورمان ، تاکیداتی چون ارتقا آزادی عمل رسانه ها و افزایش سطح دسترسی آنها ، آمادگی برای بیان روایت دست اول ، ارتقا نظارت بر صداسیما و وارد کردن الزام قانونی بر این سازمان برای استاندارد کردن رفتار اطلاع رسانی خود و کم رنگ سازی سایه سیاسی-امنیتی در انعکاس اخبار، تقویت کارگروه اطلاع رسانی دولت و اصلاح روند های انتخاب اعضای کارگروه و فاصله گیری از نگاه صرفا سیاسی-گعده پایه ، تدوین پروتکل اطلاع رسانی در شرایط بحران،سطح بندی اطلاع رسانی در بحران با تاکید بر سه سطح بیان رخداده ها و ارایه تحلیل ها و آگاه سازی و تشریح انتظارات رفتاری از شهروندان، ارتقا سواد رسانه ای و دیگر موارد مرتبط، می تواند در کاهش پدیده مذموم شایعه سازی غیرعامدانه ، موثر باشد.

«دختران هم باید به سربازی بروند» ، «پسر حسن روحانی سه تابعیتی است»، «رئیس خزانه‌داری امریکا اعلام کرد: پنج هزار و ۴۳۲ آقازاده ایرانی از امریکا اخراج شدند و ۱۴۸ میلیارد دلار دارایی آنان توقیف شد»، «در جریان مذاکرات هسته‌ای ایران و کشورهای 1+5 توافقی میان ایران و امریکا صورت گرفت تا دولت اوباما به دو هزار و 500 نفر از اتباع ایران، تابعیت امریکایی بدهد» این جملات یک شیرازه مشترک دارند و آن متصف شدن‌شان به «شایعه» است.