قیمت گاز پتروشیمی در ایران با ارز ۳۷ هزار و ۵۰۰ قیمت ۲۲ سنت در می‌آید و قیمت سوخت هم ۵ هزار تومان در هر متر مکعب می‌شود، نتیجه اینکه واحد‌های مصرف‌کننده خوراک مثل متانول از چرخه تولید خارج می‌شوند، تولید و صادرات کاهش پیدا می‌کند، در واحد‌های پتروشیمی مشکلات اجتماعی بوجود می‌آید و تعطیلی رخ می‌دهد. همچنین نه تنها پتروشیمی‌هایی که پایه گازی دارند بلکه تمام مجتمع‌های پتروشیمی کشور تحت‌تاثیر قرار می‌گیرند، زیرا قیمت یوتیلیتی‌ها بالا رفته و دچار مشکل می‌شوند. سوال اینجاست که آیا راه‌های دیگری برای تامین کسری بودجه وجود نداشت؟

کشور گویا دچار نوعی جنون مدیریت جزیره‌ای شده است. هرکس بدون توجه به زنجیره اثرگذاری اقدامات، قصد جلو بردن کار زیر بخش خود را دارد و تنها نقشه راه مشترک هم کاهش هزینه‌های دولت به هر قیمت و توجیهی است. اینکه به هر شیوه ممکن، هزینه‌های دولت را با کاهش یارانه ها، کم کنیم، امری است نیکو، اما این برنامه خود نیازمند مقدماتی است و تحفظاتی. واقعی سازی قیمت‌ها در گام اول باید با بستن عوارض صادراتی روی محصولات دارای صادرات مستقیم و یا غیر مستقیم صورت گیرد و در عین حال باید توان درآمدی شهروندان تقویت شده و افزایش یابد. در گام دوم و اثبات وجود قدرت خرید و توان درآمدی باثبات و کافی، قیمت‌های داخلی باید به روز رسانی شود. در خصوص محصولات پتروشیمی هم توجه به این نکات بشدت لازم است. آیا دولت می‌داند به اسم واقعی سازی قیمت ها، چه بلایی سر شهروندان می‌آورد؟ توجه به صحبت‌های خطیبی نماینده اسبق ایران در اوپک، قابل توجه می‌باشد.

مدیرعامل شرکت دانش بنیان نانوبسپار فکور رونمایی 14محصول دانش بنیان از سوی این شرکت در دوازدهمین نمایشگاه بین المللی ایران پلاست خبر داد وگفت: این محصولات هم اکنون تجاری سازی شده است.وی افزود: از آنجا که بازار داخلی محصولات پتروشیمی بسیار گسترده است بنابراین نگران فروش محصولاتمان نیستیم و تمرکزمان بیشتر بر روی فروش داخلی است منتهی شرکتهای خارجی هم می توانند از طریق شرکای ایرانی خود از محصولات ما استفاده کنند.

بررسی صورت مالی ۱۵ پتروشیمی نشان می دهد که درآمد ارزی آنها بیش از هزینه خوراک شان است و به راحتی می توانند نرخ خوراک خود را به صورت ارزی پرداخت کنند که احیای این رویه ضروری به نظر می رسد.