زندان قصر محل نگارش کتاب‌های مختلف بوده و سوژه شعر و داستان بسیاری از زندانیان شده است. زندان قصر نخستین زندان مدرن ایران به حساب می‌آید که افراد مهم و سرشناسی را در خود جا داد. اگر زندان قصر نبود و جمعی از افراد سرشناس در‌‌بند سیاسی آن روزگار نمی‌گذراندند، امروز نه نامی از کتاب «کلیدر» محمود دولت‌آبادی بود، نه «ورق‌پاره‌های زندان» و «53 نفر» بزرگ علوی.