سوختگی های قلیایی (مثل آب قلیا و آمونیاک) آسیب بیشتری ایجاد می کنند زیرا سریعا در بافت های چشمی نفوذ کرده و به مدت طولانی تری پس از شروع آسیب، همچنان به اثرات مخرب خود ادامه می دهند. اسیدها معمولا آسیب کمتری وارد می کنند (مثل ماده بلیچ، و باطری ماشین) زیرا پروتئین های مربوط به بافتهای نکروتیک، رسوب کرده و به مانعی در مقابل نفوذ بیشتر اسید تبدیل می شوند.

سوختگي‌هاي شيميايي چشم جز مهم‌ترين فوريت‌هاي چشمي‌اند و اغلب منجر به افت شديد حدت بينايي (VA) يا آسيب ظاهري چشم مي‌شود. هدف از این مقاله ارائه اطلاعات لازم باليني به پزشك عمومي براي برخورد (تشخيص و درمان) درست با بيمار مبتلا به سوختگي شيميايي حاد قبل از دسترسي به متخصص چشم مي‌باشد تا به ميزان زيادي از عوارض عادي و مشكلات آن بكاهد.