غلامحسین محمدی رئیس سازمان فنی و حرفه‌ای در نشست «فقرزدایی و رفاه در آیینه آموزش» بیان داشت که فقر مهارتی به معنای کمبود یا فقدان مهارت‌های لازم برای ورود به بازار کار و داشتن یک شغل پایدار و با درآمد مناسب بوده که به دلیل ناکارآمدی برنامه‌های درسی و عدم توجه به آموزش‌های فنی و حرفه‌ای، موانع مالی اجتماعی یا فرهنگی جهت دسترسی به آموزش باکیفیت، تغییرات سریع تکنولوژی و تأثیر آن بر بازارکار، عدم وجود ارتباط مؤثر بین مؤسسات آموزشی و نیاز‌های واقعی بازار کار و شرایط اقتصادی مانند بیکاری و نابرابری‌های اجتماعی تاثیرگذار در دسترسی به آموزش، ایجاد می‌شود. با توجه به شرایط موجود، نزدیک به ۴۰ درصد از مهارت‌های فعلی کارگران تا سال ۲۰۳۰ منسوخ می‌شود. حدود ۳۰ درصد از جمعیت ۱۸ تا ۲۴ سال ایران تحصیلات متوسطه دوم ندارند که این نشانگر کاهش دسترسی به آموزش و بهره‌مندی ناکافی از آن است. وضعیت آموزش مهارتی و فقر مهارتی در برخی استان‌ها نظیر سیستان و بلوچستان، ایلام، لرستان، چهارمحال و بختیاری و خراسان جنوبی شدید‌تر بوده و تهران، قم و البرز وضعیت بهتری دارند.

به نظر می رسد مشاغل موفق آینده، مثلاً در 10 تا 20 سال بعد، ماهیتی متفاوت از جنس مهارت ها و کسب و کارهای فعلی دارند. امروز نگاهی به این دسته از مشاغل خواهیم داشت و در حد امکان، ماهیت و روندهای آینده آن را با توجه به گزارش های مجامع رسمی بین المللی مانند مجمع جهانی اقتصاد بررسی می کنیم.

معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال وزیر کار، با اشاره به بی‌میلی جوانان به کارآفرینی و سهم ناچیز ۳.۵ درصدی جمعیت کارآفرین از کل شاغلان، « فقر مهارتی » را مهمترین مساله بیکاری جوانان عنوان کرد.