سوختگی های قلیایی (مثل آب قلیا و آمونیاک) آسیب بیشتری ایجاد می کنند زیرا سریعا در بافت های چشمی نفوذ کرده و به مدت طولانی تری پس از شروع آسیب، همچنان به اثرات مخرب خود ادامه می دهند. اسیدها معمولا آسیب کمتری وارد می کنند (مثل ماده بلیچ، و باطری ماشین) زیرا پروتئین های مربوط به بافتهای نکروتیک، رسوب کرده و به مانعی در مقابل نفوذ بیشتر اسید تبدیل می شوند.