تهران در سکوت و تاریکی محض فرو رفته است. حتی پرنده‌ها هم به خواب رفته‌اند و صدای آوازشان شنیده نمی‌شود. نسیم خنکی که در کوچه‌باغ‌ها پیچیده از پنجره راهش را به خانه‌های کاهگلی و آجری شهر باز می‌کند و صورت افرادی را که روی پشت‌بام‌ها جا انداخته و مشغول دیدن ستاره‌ها هستند نوازش می‌کند.