در زمانی که با ابراز عقاید گاه وطن‌پرستانه و گاه افراطی، شعارزده و تحریک‌آمیز داخلی و خارجی طوری وانمود می‌کنند که گویی نیمی از دریای خزر به بیگانگان هدیه شده است، چنین مقاله روشنگری که خواننده را قدم به قدم در جریان سیر تحول تاریخی و چگونگی سلطه ایران بر سهم منصفانه خود بر دریای خزر قرار می‌دهد، در واقع تلاشی برای حفظ منافع ملی است، نه ادعاهای بلندپروازانه‌ای که ایجاد واکنش، مقاومت، نگرانی و پرهیز همسایگان می‌کند و مانع برقراری روابط سودمند متقابل می‌شود. در مقاله آقای احمدی به قراردادهای گلستان، ‌ترکمانچای و آخال اشاره شده که دو قرارداد نخست برای خواننده آشنا با تاریخ دو قرن اخیر ایران شناخته شده، اما قرارداد آخال را که استرداد قصبه فیروزه به ایران در آن مندرج است و در قرارداد مودت 1921 ایران و روس نیز بر آن تأکید شده، کمتر می‌شناسند.