برخی از افراد معتقدند که هدف وسیله را توجیه می‌کند، غافل از اینکه این توجیه گری منجر به سرعت بخشی به امور، نتیجه‌ای جز توسعه سیاه به بار نمی‌آورد. وقتی در الگو‌های توسعه‌ای خودمان، سرمایه محوری را بجای تخصص گرایی و شایسته سالاری جایگزین کردیم، نتیجه آن دستیابی به توسعه‌ای غیر متوازن بود. توسعه‌ای که باید چندین برابر تحقق یابی آن، هزینه مجدد کنیم تا پیامد‌های نامناسب آن کاهش یابد. آیا هنوز معتقدید که هدف، وسیله را توجیه می‌کند؟

به جرأت می‌توان گفت یکی از عوامل اصلی ایجاد فتنه و بحران داخلی در دوران حکومت حضرت علی (ع)، مقابله شدید و گسترده ایشان با فساد بود. فسادی که بدلیل بدعت و کج فهمی های حاکمان پیشین ایجاد شده و مسئله ذاتی جامعه اسلامی نبود. ایشان چه در برابر فساد اقتصادی و چه فسادی که از نظر اجتماعی در جامعه گسترش پیدا کرده بود و در قالب اشرافی‌گری خود را نشان می‌داد، مقابله می‌کرد.

شاید بد نباشد که امسال فقط برای فرق شکافته علی گریه نکنیم. برای خود گریه کنیم.پعجیب است ما برای کسی گریه می‌کنیم که هیچ شباهتی به او نداریم. بیش از شمشیر علی، به منطق علی (ایجاد توافق از طریق مفاهمه) و بیش از عدالت اقتصادی علی به عدالت سیاسی (برابری حاکم و شهروندان فارغ از جنسیت و نژاد و مذهب) و بیش از جنگ علی به آشتی او تمرکز کنیم. باشد که به برکت آن حضرت آمرزیده شویم.

«علی» نام شخصیتی است که بعد از پیامبر، مشهورترین جهان اسلام است. اما بخش مهمی از تاریخ وی سانسور شده است. اصولا برخی دوست ندارند این بخش از تاریخ تبیین شود. حتی صفویان که مذهب رسمی این کشور را شیعه اعلام کردند فقط جنبه هایی خاص از زندگی و حکمرانی وی را برجسته کرده اند.

آری ولایت و اساسا پرسش و پاسخ از جانب رسول مکرم اسلام صلی‌الله ‌علیه و‌آله در خصوص نصب‌العین قرار دادن امام و ولی و جانشین پس از خود هم سخت است. به‌لحاظ جوان بودن و صحابی‌ای که تصور ذهنی آنان این عمل را برنمی‌تابید که امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام جانشین باشد و هم به لحاظ سختی این مسئولیت سهم بزرگی که فرجام و انجام مأموریتش بناست بهایی ‌ذی‌قیمت تلقی شود و او را دچار مصائب و ابتلائات سنگینی بکند. مقوله غدیرخم فارغ از معرفی جانشین بعد از نبی مکرم اسلام صلی‌الله علیه و آله یک برنامه جامع است که در روایات شیعه و سنی از آن به جمع مشهود و عهد معهود نام برده شده است.