در دنیای حاضر و جامعه در حال باز شدن، پرسش از دلایل عقب ماندگی ایران ابعادی مهم تر نیز یافته است. این‌ که چگونه ممکن است در مدتی کوتاه تر از زمان حدودا دویست ساله آشنایی ایرانی ها با ادبیات توسعه و درک عقب ماندگی های کشورشان، به بسیاری از کشورهای شرق آسیا در عین فقر منابع و سرمایه های طبیعی به توسعه دست یافته اند ولی ما همچنان در هزار توی پیشرفت سردرگم مانده ایم؟!مهران صولتی ،هفت دلیل شامل استبداد ایرانی،فقدان سنت دموکراتیک، نقش پیرامونی در نظام جهانی،تماس با لایه های سخت افزاری توسعه، نقش حاشیه ای علوم انسانی،قرار گرفتن در معرض گفتمان چپ،فقدان گفتگو مابین سنت و مدرنیته برای این در خودماندگی تاریخی، ذکر می کند.

حقیقت این است که تلفات انسانی ناشی از شرور "طبیعی" در طول تاریخ بسیار کمتر از تلفاتی است که شرور "انسانی" ببار آورده اند.

نيچه كه مي‌نوشت، بي‌پروا بود؛ بي‌پروا در نقد هر فرد و انديشه‌اي. اين بي‌پروايي در كنار نبوغ و تسلطش بر زبان از آثار او، شاعرانه‌هايي فلسفي ساخته كه هنوز هم براي ارايه تفسيرهاي تازه قابليت دارند. اما اين زبان استعاري و اين بي‌پروايي در تاختن به انديشه‌هاي حاكم در جامعه، باعث برداشت‌هاي نادرستي هم از نيچه شده است.