زنده‌رود، این زلالِ فرح‌بخش که تاریخ همواره به خروش آن بالیده اکنون در نبود مدیریت به برکه‌ای می‌ماند که گاه به گل می‌نشیند و گاه ردپای آب بر آن نقش خاطره می‌زند، حقیقت تلخی که به گفته کارشناسان پیامدهای آشکار و پنهان بیشماری به دنبال داشته است. هشتم بهمن سال گذشته بود که زنده رود پس از ۱۸ ماه خشکی در میان اشک ها و لبخندهای برآمده از شوق، سرانجام برای ۲۰ روز جاری شد تا تبسمی هر چند کوتاه، گره از رخسار چروک خورده نصف جهان بگشاید. اهالی اصفهان که حالا در جوار سی و سه پل به نظاره دردانه شهر نشسته بودند، طولی نکشید که به دنبال کاهش خروجی این رود بار دیگر در فراق رفیق دیرین خود زانوی غم بغل کردند.

سی و سه پل یکی از شاه کارهای معماری و مهندسی تاریخ ایران بوده و درازترین پل زاینده رود است.سی وسه پل پلی است بر روی زاینده رود اصفهان که ۳۳ دهانه، ۲۹۵ متر طول و ۱۴ متر عرض دارد . این پل شاهکاری بی‏نظیر از آثار دوره سلطنت شاه‏ عباس اول است، به هزینه و نظارت سردار معروف او الله ‏وردی‏خان بنا شده است بنابراین به آن پل الله ‏وردی‏خان نیز می گویند .سی و سه پل این پل در حدود ۳۰۰ متر طول و ۱۴ متر عرض دارد که در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۱۱۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

بیش از یک دهه است که خشکسالی در استان اصفهان آغاز شده و پیامدهای ناگواری را به دنبال داشته است. این خشکسالی‌های پیاپی زاینده رود و پل‌های تاریخی اصفهان را با تهدیدی جدی رو به رو کرده است. همچنین ترک و شکاف‌های گسترده‌ای که بر روی سی‌وسه پل پدیدار شده، خطر جدی برای ادامه حیات این شاهکار تاریخی به‌وجود آورده است.

این روزها در حالی طرح حصارکشی پل ۴۰۰ ساله اصفهان در حال اجراست که بسیاری از کارشناسان و دوست داران میراث فرهنگی خواستار توقف این طرح هستند.