دیروز مراسمی برگزار شد در خانه پدری مرحوم جلال آل‌­احمد، به مناسبت صدمین سالگرد تولد او و با هدف بازدید از پیشرفت عملیات مرمت و بازسازی این خانه، خانه‌­ای تاریخی متعلق به دوره قاجار که ۱۵ سال پیش در اختیار "سازمان" و بعداً "وزارت" میراث فرهنگی قرار گرفت تا پس از مرمت و بازسازی، به یک نهاد فرهنگی همگانی در محله پاچنار تهران تبدیل شود. محمدحسین دانایی در این خصوص می نویسد که آنچه ازین بازدید حاصل شد، این بود که موریانه‌ها در کارند و لاکپشت‌ها بیکار. کدامیک موفق‌ترند؟ به احتمال زیاد، نقش لاکپشت‌ها در تخریب بناهای تاریخی، مهمتر از نقش موریانه‌ها خواهد بود.

محمدحسین دانایی ، خواهرزاده زنده‌یاد جلال آل احمد از بی‌تفاوتی برخی از مسئولان نسبت به سرنوشت خانه پدری جلال آل احمد انتقاد کرد و نوشت: صندوق توسعه صنایع دستی و فرش دستباف و احیاء و بهره برداری از بنا‌های تاریخی و فرهنگی اعلام کرد که سرمایه‌گذار و بهره‌برداری را برای این پروژه انتخاب کرده و به‌زودی کار مرمت و بازسازی این بنای تاریخی آغاز خواهد شد؛ ولی متأسفانه باز هم اقدام قابل قبولی در این راستا صورت نگرفت تا اینکه اخیراً سرنوشت شوم این پروژه بار دیگر ورق خورد و این‌بار به جای اینکه این بنای تاریخی به یک مرکز فرهنگی عام‌المنفعه تبدیل شود، عملاً به یک دکه فروش میوه و تره‌بار تبدیل شد!

خواهرزاده جلال آل‌احمد وضعیت خانه پدری این نویسنده فقید را پس از ۱۲ سال "آینه دق" دانست و آن را ویرانه‌ای آکنده از زباله توصیف کرد.

حسین قدیانی گفت: اعتراف کنیم که هنوز هم حج‌نوشتی بهتر از «خسی در میقات» نداریم! آن روزی که زنده‌یاد آل احمد از لزوم گرداندن حج توسط همه‌ی کشورهای اسلامی نوشت، سال‌ها فاصله بود تا حج خونین!