قوای روانی و به ویژه اراده رابطه نزدیکی با حالت جسمانی دارد. پیش از آن که بای تاثیر گذاری بر کارکردهای گوناگون از طریق تمرکز توجه بر یم تصویر ذهنی، به درجه لازمی از پرورش روانی دست یابید،بهتر است به سلامت معقولانه جسمی خود و بهداشت آن توجه داشته باشید و حالت جسمانی خود را تحت فرمان خود بگیرید. راهنمای دقیق این بهداشت ، پرهیز از هرگونه عارضه مسمومیت است. زیرا انسان مسموم همه چیز را از دریچه سم های خود احساس می کند و می بیند. روان درمانی هنگامی ناکام می ماند که بیمار در کنار آن ، تحت رژیم مناسبی برای از بین بردن سموم بدن خود نباشد. وقتی مغز از خونی معیوب تغذیه کند، ناراحتی و عارضه ای پیش می آید که نخست با سستی و لختی همراه است و سپس اختلالات وخیم تر بروز می کند. یک مسمومیت کافی است تا توانایی روحی را از بین ببرد و بدبینی ، کوفتگی و فرسودگی و ترس از فعالیت را ایجاد کند.