کارآمدی سازمان بهزیستی و دیگر نهادهای حمایتی و شهرداری ها در کشور به معنای واقعی زیر سوال است. وقتی هم اعتراض می کنیم، بحث اصلی کمبود بودجه است و نبود متولی خاص و ضعف قانون. اما هیچ کس از ضعف مدیریت و وجود برخی بی خاصیت های بدبخت مدیر نمای ارتباطی که غاصب پست های سازمانی هستند و تمایلات بالا در لفت و لیس دارند حرفی نمی زند . از ناتوانایی های خودشان در فعالیت بینابخشی صحبت نمی کنند؟ در مقابل بودجه های که بشکل غیر اولویت دار هزینه می شود لال هستند و .... . این می شود وضعیت آسیب های اجتماعی در ایران. بی تفاوتی به حیات گروه آسیب دیده به جرم آسیب دیده گی. عباس چقدر قشنگ می گوید که برای خوشی که معتاد نشدیم. اکثرا از روی بدبختی معتاد شدیم. زنده باد فساد و مدیر فاسد. زنده باد مال مردم خوردن به اسم مدیریت دولتی و سمت اجرایی در کشور. کسی جرات ندارد بپرسد فلان فلان شده، توی بی خاصیت الدنگ دست کج از کجا می تونستی آورده باشی که حتی بتونی یک خونه بخری؟ قصر و ویلا پیش کش . یادمان نرود که به فرمایش اولیا الله ما، مال حرام اولین جایی که خودش را نشان می دهد در اولاد است. بچشید و دردش ، گوارای وجودتان.

انقلاب اسلامی و نظام مقدس مان بشکل ادواری درگیر نکبت محفل بازی مدیریتی شده است. همه ما تجربه دیدن برخی از بی خاصیت های محفل نشین در نقش و سمت مدیریتی کوچک و بزرگ را داریم. بدبخت هایی که در گرفتن طهارت درست خودشان هم عاجز هستند، ادعاها که ندارند. نتیجه این رویه می شود، آن چیزی که در ویدئوی زیر مشاهده می کنیم. پیغمبرمان ما را از نفرین برحذر کرده و جز موارد خاص،مجاز به نفرین نیستیم ، اما از خداوند باری تعالی عاجزانه درخواست هدایت جماعت مدیریتی کشور را داریم و در ادامه فروتنانه درخواست می کنیم، داغ بی آبرویی را بعنوان سنت الهی بر پیشانی نابلدهای پرادعای مدیریتی بزند تا با دین و دنیای مردم و حیثیت نظام و آرمان های یک انقلاب بازی نکنند. جرات نفرین فرزند نداریم،وگرنه درخواست قلبی می کردیم داغ فرزند ببینند تا با عزیز و عزت دیگران با ندانم کاری های خودشان بازی نکنند.

آقای معاون اول رئیس جمهور تا می توانید لااقل سیستم اجرایی کشور را از وجود مدیران به قول خودتان آویزان و بی انگیزه و ریسک ناپذیر در این موقعیت حساس کشور پاک سازی کنید.