با وجود توصیه بسیار زیاد عالمان دینی برای حفظ فرهنگ کربلا و انتقال آن به نسل‌های بعد، گاهی این مراسم با برخی آداب و رسوم و سلایق فردی و جمعی همراه می‌شود که می‌تواند آسیبی برای این فرهنگسازی باشد.

اگر می خواهیم در دامن افراط و تفریط نیفتیم راه علاج آن ایجاد و تقویت محافل صحیح مذهبی است. روحانیون بزرگوار، هیات مذهبی و شیفتگان معارف اهل بیت علیهم السلام در خط مقدم این مساله هستند . خیلی چشم به اقدامات دستگاه های رسمی و نهادهای انقلابی نداشته باشید بعید میدانم کاری از آنها برآید. اگر می توانستند در این سالها انجام میدادند .

استاد جامعه شناسی دانشگاه تهران گفت: قرآن کتاب حکمت است و این حکمت در روز عاشورا در یک تراژدی داستانی تفسیر و تعبیر شده است.صرفاً به حرکت امام حسین، عرفانی نگاه شده است، اما از نظر تاریخی به موضوع عاشورا نگاه نشده است. اگر بخواهیم به حرکت امام حسین تاریخی بنگریم باید ابتدا به آن نگاه فلسفی داشت که سپس تاریخ آن بیرون بیاید و سپس جامعه شناسی آن مشخص شود. الان بزرگترین مشکل ما روش شناختی و بعد معرفت شناسی است که به عاشورا عرفانی و غیرتاریخی و اسطوره ای نگاه شده است.