چه درد اور است که با گذشت ۴۵ سال از انقلاب اسلامی و آرمان‌های متعالی سال ۱۳۵۷، باید شاهد حرف‌ها و شنیده‌هایی باشیم که حتی دوستان انقلاب اسلامی هم، تمایل به شنیدن ان‌ها و تصور درباره واقعی بودنشان ندارند. بعد بشنویم که تنها ما که نبودیم، فلانی و فلانی هم بودند؟ درد روی درد. وقتی داد می‌زنیم خوزه نظارت و بازرسی کشور را دریابید و هسته سخت نیازمند اصلاحات ساختاری و کارکردی بوده و احزاب و رسانه‌ها نیازمند فضای فعالیت کارامد هستند و توسعه با تضارب آرا بوجود می‌آید. وقتی که داد می‌زنیم جریان نئولیبرال جناح چپ و الیگاریشی اقتصادی متمایل به جناح راست، در حال تضعیف ریشه‌های انقلاب هستند. وقتی هشدار می‌دهیم که از رسالت‌های تمدنی خودمان عقب افتاده ایم و نیازمند حرکت مشارکتی قویتر هستیم. وقتی تاکید موکد به پیروی از دستور امام در خصوص عبارت جمهوری اسلامی ایران نه یک کلمه بیشتر و نه یک کلمه کمتر می‌کنیم (تعادل سه رکن جمهوریت، اسلامیت و انقلابی گری در نظام) و درباره مخاطرات تندرو‌ها، کم خرد‌ها و برخی از متعصبین هشدار می‌دهیم و ... ما به توانمندی جمهوری اسلامی ایران می‌اندیشیم و همراهی همه جانبه می‌خواهیم. خدای ناکرده قصد سیاه نمایی، ناامیدسازی، منفعت گرایی، تقابل، جایگاه یابی و ... وجود ندارد.

هاشمی رفسنجانی در خاطرات شنبه، ۹ تیر ۱۳۷۵نوشت: آقایان سیدرضا تقوی، سید محسن یحیوی و سیدحسین هاشمی کارپردازان مجلس آمدند برای تهیه ماشین پاترول برای نمایندگان استمداد کردند و خواستند که با ارز شناور ۱۷۵۰ ریالی حساب شود تا حدود سه میلیون تومان ارزان‌تر از بازار آزاد تمام شود

در خاطرات روز ۴ فروردین ١٣٧٩ آیت الله هاشمی رفسنجانی که به تازگی منتشر شده، به موضوعی اشاره شده که تاکنون رسانه‌ای نشده بود؛ ترور سید محمد خاتمی. وی می‌نویسد: «پیش از ظهر دکتر حسن روحانی (دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی) آمد. دو ساعتی درباره مسائل مهم کشور و انقلاب مذاکره کردیم. ایشان از قول آقای علی ربیعی گفت یکی از محافظان آقای خاتمی)tvahn x,ghfd(، قصد ترور ایشان را داشته و دستگیر شده است. می‌گویند به خاطر مشاهده جریان‌های غیراسلامی و عدم قدرت و تحلیل وضع موجود، به این فکر افتاده و از یکی از مراجع هم سوال کرده است. گرچه ایشان، او را نصیحت کرده که این افکار را از سر بیرون کند، ولی او منع را نفهمیده است". اگرچه اقدام یاد شده در نطفه خفه شد، اما چندماه بعد ترور سعید حجاریان زنگ خطری برای همگان بود تا خطر افراط گرایی و اندیشه‌های خشونت گرایانه را متوجه شوند؛ خطری که به خاطر خاستگاه فکری که متأسفانه رنگ عقیده نیز به خود می‌گیرد، ممکن است در هر زمان و مکانی به شکل فجیعی خود را ظاهر کند. در این زمینه، در وهله نخست و پیش از ورود نهاد‌های اطلاعاتی، هوشیاری علما و نهاد‌های منتسب به دین نیز امری ضروری است تا با زمینه‌های شکل گیری چنین اندیشه‌های تکفیرگرانه و خطرناکی مقابله کنند.

دعوای بین ادعای ترور بیولوژیک امام و نقد منتقدان به این ادعا، بالا گرفته است. دفتر نشر معارف انقلاب هم این ادعا را رد نموده و معتقد است که در دست نوشته‌ها و خاطرات آقای هاشمی هم چنین موضوعی آورده نشده است؟ پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، به تائید یا تکذیب داستان ترور بیولوژیک فعلا کاری ندارد، آنچه که برای ما جای سوال دارد این است که مگر خاطرات آقای هاشمی، مرجع تاریخ انقلاب است؟ به فرض صحت ماجرا، چرا باید فرد هوشمندی مثل هاشمی، چنین موضوعی را در دفتر خاطرات خود بنویسد (دوستان دفتر خاطرات دوران جوانی خود را مرور کنند، بعضی چیز‌ها هیچ وقت نوشته نمی‌شود، چرا؟). بحث اصل خاطرات آقای هاشمی، چرایی نوشته شدن حجم موجود و سبک نگارش آن، برای خیلی از تحلیل گران انقلاب جای سوال و، اما و اگر دارد.

من به عنوان یکی از‌‎ ‎‌شاگردان امام، جزو اولین آدمهایی بودم که خبر آن را شنیدم. آن هم از رادیوهای بیگانه.‌‎ ‎‌رفتم خدمت امام گفتم. امام قدری تحقیق کردند، فرمودند: «مسأله بسیار خطرناکی‌‎ ‎‌است.» مرا مأمور کردند و من رفتم تهران. گفتند بروید و حقایق را پیدا کنید. من هم آمدم‌‎ ‎‌تهران... دو یا سه روز طول کشید و من برگشتم خدمت امام. امام فرمودند: سفر خیلی‌‎ ‎‌پرباری بود. این دو سه روز خیلی چیزها آوردی. بعد هم آن موقع تصمیمی گرفتند که‌‎ ‎‌تاریخی و جالب است؛ آن موقع در حوزه کسی رادیو نداشت، رسم نبود طلبه ها رادیو‌‎ ‎‌داشته باشند. امام فرمودند: «تو برو رادیو بخر و ترتیبی بده که همه اخبار به ما به موقع‌‎ ‎‌برسد.» دویست تومان هم پول به ما دادند و گفتند رادیو بخرید. ما آمدیم در خیابان ارم‌‎ ‎‌مغازه ای بود الکترولوکس، یک رادیو بخریم. گفت: 400 تومان و از این ارزانتر نمی شود.‌‎ ‎‌200 تومان قسطی کردیم و دویست تومانش را دادیم رادیو «ارس» و هنوز هم، من این‌‎ ‎‌مطلب را حفظ کرده ام برای مبدأ تاریخ و گذاشتم توی موزه. امام وقتی که به اصل قضیه‌‎ ‎‌خوب واقف شدند، آن حرکت عظیم ضدّ امریکایی را شروع کردند.

«غلامعلی رجایی» مشاور مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی در خصوص تکرار ادعای حمید رسایی مبنی بر فوت آیت الله هاشمی در استخر فرح بیان‌کرد: قبلاً در چند یادداشت مواضع آقای رسایی را نقد کرده ام. امثال حمید رسایی پیروانان گوبلس، وزیر تبلیغات هیتلر در دوران نازی هستند، گوبلس می‌گفت یک دروغ را آنقدر تکرار کنید که جا بیافتد.

برخی بیان می کنند اینکه خوئینی‌ها اختلافات گذشته را تازه کرده است به نوعی به شرایط حال و حاضر اصلاح طلبان و مشکلاتی که این جریان با دولت روحانی پیدا کرده است باز می گردد.

محسن هاشمی در واکنش به اظهارات خواهر و مادر خود درباره مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی گفت: بعضی از صحبت ها جنبه احساسی دارد و خبرنگاران عزیز و مخاطبین، احساسات فرزندان مونث را تحریک می کنند. بنابراین حرف هایی که در همان فضا زده می شود، باید در قالب همان فضا دیده شود. اما دراین باره هم دقت می کنیم حرف هایی زده شود که متقن باشد و باعث سوتفاهم نسبت به ایشان نباشد.

آدم‌ها وقتی در ضعف و اقلیت هستند با هم متحد می‌شوند اما خاصیت قدرت این است که وقتی آن را به دست می‌آوری اتحاد از بین می‌رود چون دیگر احساس نمی‌کنیم به همدیگر نیاز داریم. شاید اصولگراها هم برای همین در چند انتخابات اخیر نتوانستند به اتحاد برسند و شکست خوردند، چون قدرت را داشتند و نیازی به اتحاد نمی‌دیدند. اصلاح‌طلب‌ها تا آنجایی که به یکدیگر نیاز داشتند برای اینکه بتوانند رای مردم را بگیرند و جایگاهی که می‌خواهند را پیدا کنند، متحد بودند اما بعد از اینکه پیروز شدند، برخی از آنها اصول و اهداف خود را فراموش کردند.

یک‌شنبه ۲۴ مرداد ۷۲ هاشمی برای دفاع از کابینه دولت به مجلس رفت. هاشمی در خاطراتش می‌نویسد: