آنچه که در ایران با عنوان هالووین می‌شناسیم، به اندازه‌ی خودِ ماسک‌های هالووین گروتسک است. جشنی‌ست که همگانیتی را در آن نمی‌بینیم! نتایج نظرسنجی‌ها در ایران نشان می‌دهد که چنین مراسمی نه یک کارناوال عمومی بلکه به صورت پارتی‌هایِ طبقه‌ی بورژوا برگزار می‌شود و البته خرده بورژوازیی که همیشه دنباله رو و در تقلایِ رسیدن به طبقات بالاتر است و لو با نمایش‌هایی چنین مضحک؛ بنابراین ما با مغاکی هولناک در عرصه‌ی فرهنگ‌مان روبروییم که هر آت و آشغالی را به درون خود می‌کشد. تقلایی برای پر شدن، ولو با چیز‌هایی توخالی!

عباس کیارستمی از مشاهیر ایران در فیلمسازی است. او در سال ۱۳۱۹ در تهران به دنیا آمد و ۱۴ تیر ۱۳۹۵ در پاریس درگذشت. برخی کیارستمی را به عنوان بزرگترین فیلمساز تاریخ ایران می‌شناسند، اما منتقدانش معتقدند او محصول یک اتفاق در سینمای ایران است و فیلم‌هایش کاملا خنثی و بدون هرگونه نگاه اجتماعی است.

مراد فرهادپور در سخنرانی کوتاهش در مؤسسه پرسش (پنجشنبه 27 دی 1397) با دقت و تیزبینیِ خاص خود به نکات مهمی اشاره کرده است. اولین نکته به «منطق سرمایه» مربوط می‌شود: در سطح نظری و در گفتارهای روشنفکرانه «واقعیت سرمایه‌داری» یا «منطق سرمایه» زیر آوار مفاهیم توخالی، از «ایده‌های گنگ حقوق مدنی» گرفته تا مفاهیم «سنت» و «مدرنیته» مدفون می‌شود و کسی به آن توجهی نمی‌کند؛ اما در متن واقعیت، در میدان چندپاره و ترک‌خورده واقعیت که هیچ نسبتی با این گفتارهای غرق در توهمِ کلیت و یکپارچگی ندارد، حرکت‌ها و اعتراض‌های مردمی دقیقا همین «منطق سرمایه» و هم‌بسته با آن،«منطق دولت» را که در پیوند با منطق سرمایه «شرایط وقوع فلاکت» را تشکیل می‌دهند، هدف گرفته‌اند.

پنجشنبه گذشته نشست «بازنمایی سرمایه» در مؤسسه پرسش برگزار شد. در این نشست بارانه عمادیان با عنوان «فانتاسماگوریا: جهان‌وارونه سرمایه» و مراد فرهادپور با عنوان «نقشه‌‌‌(برداری) سرمایه» سخنرانی کردند.