مطالعات تطبیقی نشان داده که کشور‌ها معمولا در چارچوب تدوین برنامه‌های ملی آمایش سرزمین، انگاره‌های نظام بهره برداری و در نظر گرفتن بودجه‌ای متوازن برای اجرایی نمودن آن، اقدام به سناریو سازی الگوی کشت خود می‌نمایند. در این یادداشت، به اجمال درمی یابیم که کشور‌ها چگونه و با چه روشهایی؛ پارامتر‌های ثابت و متغیر تصمیم گیری درباره آینده الگوی کشت کشورشان را تحلیل می‌کنند و از آن‌ها برای سیاستگذاری توسعه نظام‌های بهره برداری بهره می‌جویند.

دکترحسین شیرزاد رئیس هیات مدیره و مدیرعامل سازمان مرکزی تعاون روستایی ایران،اظهار داشت؛ در مناسبات جدید، کشاورزی از مرحله تولیدگرایی به فاز بهره وری گذر کرده و وارد مرحله تکاملی کشاورزی پایدار شده است. مفهوم «کشاورزی پایدار» دراز دامنه است، و معطوف به حفاظت از منابع تولید و همچنین عوامل تولید باتکیه بر خیزش ارزش افزوده در زنجیره تولید و نگاه به بیرون و صادرات گراست. در نتیجه صورت بندیهای «نظام بهره برداری» نیز با انعطاف و گاهی تاخیر و گاهی همپوشانی با مراحل تحول فعالیت کشاورزی سازوگار می شود و اگر نشود چالش ها و بحران های مستمر را در پی خواهد داشت.

یک واحد کشت و صنعت باید بصورت زنجیره‌ای خدمات و فعالیت‌های قبل از مرحله کاشت تا مرحله عرضه محصول به بازار مصرف و حتی رساندن بدست مصرف کننده را در برنامه جامع کار خود داشته باشد.