مشکلات در سایه تحریم‌های گسترده و ظالمانه غرب و البته افزایش بی‌سابقه قیمت ارز به یک سونامی ویرانگر در صنعت برق بدل شده است. تعداد قابل توجهی از پروژه‌های زیرساختی متوقف شده‌اند و بسیاری از شرکت‌های سازنده و پیمانکار بلاتکلیف مانده‌اند. شیوع کرونا هم که در هیاهوی چالش‌های پرتعداد کنونی به مشکلات دامن زده و عملا امکان هر اقدام جدیدی را از دولت و بخش خصوصی سلب کرده است. در این میان البته وزارت نیرو با اعلام تنفس سه ماهه تلاش کرد جهت چاره‌اندیشی برای این بحران‌ها، فرصتی تعیین کند، اما تا امروز که به تدریج این تنفس سه ماهه هم به پایان می‌رسد همچنان اقدام موثری به منظور اولویت‌بندی، تعیین تکلیف و خاتمه یا از سرگیری پروژه‌ها صورت نگرفته است.

در سال‌های اخیر استفاده از مفهوم هاب انرژی به‌عنوان یک راه مناسب برای استفاده از سیستم‌های انرژی چندحاملی رواج پیدا کرده است. این سازوکار درحالی در برخی از مناطق دنیا مورد استقبال قرار گرفته که با توجه به پتانسیل‌های ایران در صنعت برق همواره این سوال مطرح است که آیا ایران می‌تواند به هاب انرژی منطقه تبدیل شود؟ ارزیابی‌ها نشان می‌دهد ایران از نظر دسترسی به منابع گازی برای تولید برق، تجربه نیروی انسانی و شرکت‌های نیروگاه‌ساز، شبکه گسترده صادرات برق و موقعیت ژئواستراتژیک و همسایگی با ۱۵ کشور در منطقه، از جایگاه بسیار مناسبی برای تبدیل شدن به هاب انرژی منطقه برخوردار است. این درحالی است که سایر کشور‌های منطقه از جمله ترکیه، عراق یا جمهوری آذربایجان همه این شرایط را با همدیگر ندارند.

حیات صنعت برق ایران که این روزها به شدت گرفتار کمبود نقدینگی و رکود شده است، بر پایه سه منبع درآمدی بنا نهاده شده است. درآمد این صنعت از سه محل «درآمد حاصل از فروش برق به مشترکین»، «درآمد حاصل از صادرات» و «سایر درآمدهای عملیاتی و غیرعملیاتی» تأمین می‌شود.

دبیر سندیکای صنعت برق ایران با اشاره به اینکه نوسانات ارزی مهم‌ترین چالش صنعت برق کشور در شرایط کنونی است، گفت: تأمین مواد اولیه برای تولیدکنندگان صنعت برق با تغییر ناگهانی نرخ ارز بسیار دشوار است