بیکاری معضلی است که بیشرین آسیب را به جامعه وارد می‌کند.وقتی به آمار بالای اعتیاد، طلاق، فحشا و دزدی در منطقه‌ای نگاه می‌اندازیم درمی‌یابیم که بیکاری هم در آن منطقه بیشترین آمار را دارد بر این اساس زنگ خطر افزایش آسیب‌های اجتماعی در این منطقه کم‌کم به‌گوش می‌رسد.

اسمش را ازدواج سفید گذاشته‌اند؛ اما این روزها عده‌ای آن را همباشی سیاه یا حتی ازدواج سیاه می‌نامند. ازدواجی که نامش ازدواج است ولی شباهت و نسبتی با ازدواج‌های متعارف جامعه ایرانی و آداب و رسوم ما ایرانی‌ها ندارد. با این حال، آمارها وارقام می‌گویند که ازدواج سفید روبه افزایش است. هرچند که شاید امروز تعدادش زیاد نباشد، اما روند رو به رشد آن در زیر پوست تهران و چند شهر بزرگ کم کم هویدا می‌شود. اگر به فکر نباشیم چه بسا کار به جایی برسد که جوانان حتی با فرض شرایط مطلوب برای ازدواج متعارف، به سمت ازدواج سفید روی بیاورند. وقتی به این موضوع، بدون توجه به علت‌ها و زمینه‌های پیدایش آن،‌ از منظر سلبی بنگریم و دائم آن را محکوم کنیم (که البته با توجه به فرهنگ و شعائر دینی ما هیچ محلی از اعراب ندارد) مادام که به شکل ریشه‌ای به آن نپردازیم و در پی حل این معضل برنیاییم و صرفاً به پاک کردن صورت مسأله اکتفا کنیم، در عمل، کاری از پیش نبرده‌ایم.