سیاست ورزی را می توان یکی از اصول پایه ای ارتقاع اجتماعی محسوب کرد به شرطی که این حوزه آلوده به سیاست بازی و سیاسی کاری نشود. آلودگی حوزه سیاست به انواع انحرافات ، مسلما باعث سیاست زدایی و سیاست گریزی شده که بنوعی خودش سیاست ورزی جدید است . سوال اینجاست که آیا این برداشت که جامعه ما در وضعیت سیاست‌زدایی قرار دارد، برداشتی درست است و آیا می‌توان درباره فرمی جدید از سیاست در ایران بحث کرد؟ سال گذشته که اعتراضات در جریان بود، قصد داشتیم به‌صورت بنیادی به این مساله بپردازیم که جامعه با چه بحران‌هایی مواجه است که شکلی از اعتراض را در ۹۶، ۹۸ و ۱۴۰۱نشان می‌دهد. مجموعه‌ای از گفت‌وگو را شکل داده و وقتی که آنها را کنار هم قرار دادیم، به این نتیجه رسیدیم ظاهرا هم جامعه ما و هم دولت‌ها یکی پس از دیگری در فهم وضعیتی که دچارش هستند، مشکل دارند. شرایطی که می تواند به تئوری سیاست زدگی، سیاست گریزی و سیاست زدایی شدگی جامعه ایرانی ، قوت بخشد.

مهدی ویسی پور: تشکیل دولت های مدرن، ایجاد ساختار دولت –ملت و همچنین تفکیک قوا یکی از نتایج تفکر مدرنیته بود . عبور از جوامع مکانیکی به سمت جوامع ارگانیک نیازمند فرایندها و روش هایی بود که بتواند با شرایط بوجود آمده تطبیق و مشکلات آنرا تعدیل کند. یکی از این پدیده ها انتخابات بود.در کشور ما ایران نیز همراه با پدیده جهانی روشنفکری و البته با کمی تاخیر جنبش مشروطه به منظور حاکمیت عقلانیت، قانون توسط روحانیون و روشنفکران که حامل این اندیشه نو بودند در ایران شکل گرفت. البته با توجه ساخت و بافت فرهنگی حاکم بر ایران این حرکت اجتماعی و سیاسی از همان ابتدا با مشکلات زیادی مواجه شد.