در ایران قدیم امر آموزش در حاشیۀ زندگی اما در خدمت آن بود؛ ولی در ایران امروز آموزش در کانون فعالیت‌های انسان اما در مقابل زندگی اوست. این را چاره باید کرد. انسان سنتی ایرانی در متن زندگی و در نهاد فرعی مکتب‌خانه که در خدمت آن بود انسان ساخته می‌شد؛ این است که به خرد اجتماعی‌ای مجهز می‌گشت که حداقل مصلحت-اندیشانه به ادب و اخلاق پای در بند داشت و این پای‌بندی حداکثر نداشت و همواره می‌شد آن را ارتقا داد و انسان سنتی از گهواره تا گور در تلاش برای کمال خود بود.

انجمن اولیا و مربیان با هدف همکاری، تبادل نظر و آگاه سازی والدین از شرایط آموزشی و پرورشی دانش آموزان تشکیل شده است که به جرات می توان گفت از زمان شکل گیری، در اکثر مدارس همیشه شکل فرمایشی و جنبه تشریفاتی داشته است و آنچه که مربوط به هدایت اولیا و آگاه کردن والدین به وظایف تربیتی شان باشد، از این انجمن دیده نشده است. تا آن جا که خانواده ها با رویت برگه انجمن، آن را برای تامین کمبودهای مالی و رفاهی مدرسه تصور می کنند.