موی سر، عضوی از بدن که بیشترین بخش آن از پروتئینی به نام کراتین ساخته شده، شاید اولین ویژگی ظاهری‌ای باشد که در هر فرد به چشم می‌آید؛ رنگ یا حجم مو و پیچ و تاب یا لختی آن. در افسانه‌ها و داستان‌های فولکلور اما بهایی بیش از یک عضو عادی بدن به آن داده شده‌است: مو در بعضی از فرهنگ‌ها مرکز زندگی و روح است، در افسانه‌ها رنگ طلایی و سرخ آن نمادی از خورشید و ارتباط با آسمان‌هاست، در افسانه‌های یونانی تار موی طلایی نمادی از زندگی جاودان است؛ پوزیدن، خدای دریاها، با قرار دادن تار موی طلایی در سر پترلوس پادشاه تافیانز، به او زندگی جاودان بخشید. سامسون، پسر خورشید نیز تا زمانی که موهای پرپشتش به حیله و نیرنگ تراشیده نشده‌بود، قدرتمند‌ترین انسان زمین بود.

پشت‌شان به دوربین عکاسی است با موهای مجعد و پرپشت یا با موهای لخت و مشکی که تا پایین کمرشان رسیده است، بعضی‌هایشان موهای طلایی رنگ شده‌شان را بافته و از سر قیچی زده‌اند و گذاشته‌اند روی گل‌ها و ترنج‌های قالی و از آن عکس گرفته‌اند و بعضی‌های دیگر موهای هایلایت قیچی‌زده‌شان را دسته دسته با کشی ظریف بسته و از سقفی یا دیواری آویزان کرده و عکس‌هایش را منتشر کرده‌اند.

زمانی که «فانتین» مادر کوزت در «بینوایان» مجبور شد موها و دندان‌هایش را بفروشد،‌ کسی باورش نمی‌شد خرید و فروش موی طبیعی از عالم داستان به عالم واقعیت پا بگذارد.از سانتی مانتالیسم که دور شویم،‌ ماجرا هنوز ادامه دارد. این روزها پیدا کردن کلاه‌گیس موی طبیعی کار سختی است،‌ قیمتش زیاد است، بیشترش وارداتی است و تازه آنقدرها هم مشتری ندارد. برای همین بیشتر موهایی که فروخته می‌شوند مصرفی غیر از درست کردن کلاه‌گیس دارند. رشته‌هایشان بافته می‌شوند یا همان طور باز به سر رشته‌ای پارچه‌ای دوخته می‌شوند که از آن برای «اکستنشین» یا اضافه کردن مو به سر استفاده می‌شود. آرایشگرها می‌گویند خاصیت این طور مو اضافه کردن این است که معمولا دیرتر خراب می‌شود،‌ به راحتی از شکل نمی‌افتد و به راحتی هم باز نمی‌شود، می‌شود آن را برس کشید،‌ اتو کرد،‌ رنگ کرد و مثل موی طبیعی شست و پچید و حالت داد.