در دوره‌های پیشین که هنوز صنعت حمل و نقل و جاده‌های مواصلاتی چندان رشد نکرده بود، ساکن هر منطقه و روستایی، اولا و عمدتا از محصولات کشاورزی همان منطقه‌ی محل سکونت خود بهره‌مند می‌شد؛ و ثانیا و به علت فقدان تکنولوژی کارآمد برای حفظ و نگه‌داری محصولات کشاورزی و همچنین عدم دسترسی به محصولات سایر مناطق، هر یک از محصولات کشاورزی را صرفا در فصل و زمان خودش مصرف می‌کرد. به سخن دیگر، الگوی مصرفشان با دو گونه محدودیت، مرزبندی می‌شد: اولا محدودیت زمانی (فصلی) و ثانیا محدودیت مکانی (منطقه‌ای)

کلیپی از سخنرانی یک روحانی ، در شبکه‌های اجتماعی در دفاع از وضع موجود کشور در حال انتشار است . ایشان به قصد آن که نشان دهد انتظار جامعه از این که در حکومت اسلامی نباید فساد و اختلاس باشد، انتظاری لغو و بیهوده است، به توجیهی عجیب توسل شده و مدعی گردیده که "علوی‌ترین حکومت تاریخ پر از اختلاس بود". شاید ظاهر این فرمایشات رگه هایی از حقیقت را به همراه داشته باشد، اما ورود عمومی به این مسائل بدون کار کارشناسی و زمینه شناسی عمیق، می تواند اثرات تخریبی جدی ایجاد کند.

مربی و مدرسه، آموزش و پرورش، واژه های هستند هم زیبا و هم نازیبا؛ اما چرا؟

باجایگزین کردن آیین محرم و عزاداری به جای ایمان، به نوعی به دین آسانی رسیده ایم. دین آسانی یعنی این که، فقط کافی است در مجلس عزای امام حسین حاضر شویم و چند قطره اشک بریزیم، پیراهن مشکی به تن کنیم، در صف نذری بایستیم، و چیزهایی از این قبیل، تا به رستگاری برسیم.