در سال‌های اخیر امنیت تغذیه‌ای به ‌عنوان هدفی بالاتر از امنیت غذایی مطرح شده است و منظور آن است که افزایش دسترسی مردم به خدمات بهداشتی درمانی و تامین سلامت در کنار تامین امنیت غذایی در نظر گرفته می‌شود.

یکی از شاخص‌های توسعه پایدار، دستیابی به امنیت غذایی برای همگان، یعنی پایان دادن به گرسنگی و تامین غذاست که سازمان‌های بین‌المللی، توصیه‌ها و کشورهای جهان برنامه‌های متنوعی برای دستیابی به این هدف دارند.

«موسسه بروکینگز» در یکی از جدیدترین گزارش‌های خود به بررسی مختصات فعلی و مسیر پیش‌رو در اجرای «دستور کار توسعه پایدار ۲۰۳۰» پرداخته ‌است. این دستورکار که در سال ۲۰۱۵ جایگزین «اهداف توسعه هزاره» شد، شامل ۱۷هدف اصلی و ۱۶۹ هدف ویژه است که نقشه راه جامعه بین‌المللی را در زمینه توسعه پایا برای پانزده سال آینده ترسیم می‌کند. مطالعه‌ای که نشان می‌دهد بسیاری از نقاط هدف‌گذاری سازمان ملل متحد برای سال ۲۰۳۰ لااقل در وضعیت فعلی فاصله معناداری با پارامترهای موجود دارد، تا جایی که روند فعلی درجریان در صورت تداوم، در برخی از شاخص‌ها حکایت از دور شدن از این نقاط هدف‌گذاری شده دارد.