هفته گذشته در مطلبی در همین ستون، از مجموعه مطالب مرتبط با اثرات گردشگری، خلاصه‌ای از تاریخچه گردشگری مدرن و دلایل و ضرورت توجه به ارزیابی اثرات فعالیت‌های گردشگری از سوی کارشناسان و دست‌اندرکاران این حوزه ارائه شد. همچنین اشاره شد که بدون پیش‌بینی و سنجش تاثیرات گردشگری، نمی‌توان فرآیند مدیریت، برنامه‌ریزی، کنترل و نظارت مستمر را به‌خوبی اجرا کرد؛ آنچه در بسیاری از منابع آموزشی گردشگری و در عمل، به‌عنوان یک شرط اساسی در توسعه پایدار گردشگری برشمرده می‌شود.

زیرساخت‌های گردشگری پایه و اساس توسعه گردشگری و ابزاری برای به‌کارگیری و استفاده از منابع موجود در یک مقصد گردشگری هستند. این زیرساخت‌ها سطح وسیعی از خدمات را شامل می‌شوند و وظیفه اصلی آنها برطرف کردن نیازهای گردشگران و افزایش سطح رضایتمندی آنان در طول مدت زمان اقامت در مقصد گردشگری است.

از سال ۱۹۸۰، روز بیست و هفتم سپتامبر هر سال با نام روز جهانی گردشگری در تقویم بین‌المللی خودنمایی می‌کند. هدف اصلی از نامگذاری روزی به‌نام «گردشگری»، جلب توجه به‌سوی اهمیت گردشگری برای جامعه بین‌المللی و اثرات اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی آن است. روز جهانی گردشگری هر ساله توسط سازمان جهانی گردشگری سازماندهی شده و شعار یا عنوانی برای آن درنظر گرفته می‌شود. همچنین یک کشور که در طول سالیان پیش از این، دستاوردهای قابل‌توجهی در عرصه گردشگری داشته، به‌عنوان میزبان رسمی برای برگزاری مراسم این روز معرفی می‌شود.