مدیرانی نالایق یا خائن یا شریک دزد و صاحب منافع، ارز را که محصول واگذاری امتیازات فراوان از حیثیت کشور است، به نورچشمی ها یا شرکت های مجعول برای کالاهای غیر ضرور یا در اساس غیر واقعی اختصاص داده اند. این اگر بحران عقلی یا خیانت نیست پس چیست؟ در هر دلار، اشک یتیم و گلوی تشنه خرمشهر و بی خانمانی های سیستان و شکاف دست کارگران کوره پزخانه ها و زنان بی سرپرست و شکم های گرسنه و کلیه های فروخته شده و خون مرزداران و .... مهمتر از همه آبروی دین و میهن نهفته است. باید این ارزهای بر باد رفته حتی اگر کابین زنانشان شده، به خزانه بازگردد، بی عقلان از صحنه ی مدیریت به فوریت استعفا داده و یا کنار بروند و عاملان این دزدی ملی رسوا و به اشد مجازات برسند.

چگونه از هدررفت بیت المال جبوگیری کنیم؟

بالاخره پس از انتظار طولانی مردم و اخبار مکرر از فشارهای باندهای ثروت و قدرت بر قوه قضائیه، […]