متاسفانه مدیران دولتی بشدت یاد گرفته اند که با ماست مالی و توجیه گری اقدام به لاپوشانی و یا حداکثر، رفع مشکل موجود کنند. با کمال صد‌ها تاسف مضاعف، گویا قوه قضائیه هم حساسیت لازم جهت برخورد با خطا‌های ایجاد شده و خاطیان را ندارد. برگشت دادن ۴۷ هزار تن روغن آلوده به سموم و فاسد شده یک بحث است، برخورد با خاطیان وقوع این رویداد، ارز به هدر رفته چند ده میلیون دلاری و سدمنفعت ایجاد شده انهم در حوزه کالا‌های استراتژیک، یک بحث دیگر. خیلی راحت می‌توان پیش بینی کرد که با چند حرکت سیاسی و تبلیغاتی، این دولت آن دولت می‌کنند و کل داستان به فراموشی سپرده می‌شود. اگر جای رئیس جمهور بودیم، اگر جای رئیس قوه قضائیه بودیم، از کنار این داستان به راحتی عبور نمی‌کردیم. با لایه شکافی از فساد و اهمال و لایه گذاری اصلاحی جدید، یک بار برای همیشه، هزینه وقوع چنین کار‌هایی را از سر کشور کم می‌کردیم.

تامین خوراک کارخانه‌های روغن کشی از این جهت اهمیت دارد که این موضوع علاوه بر اشتغال زایی داخلی، باعث تامین خوراک دامی از تفاله‌های حاصل از روغن کشی می‌شود. این تامین خوراک در وهله اول بهتر است از طریق کشت داخلی تامین شود، با این حال از آنجایی که میزان کشت داخلی فعلا پاسخگوی نیاز کارخانجات روغن کشی نیست، بهتر است به جای واردات روغن که باعث آسیب به تولید داخل می‌شود دانه‌های روغنی وارد کنیم.

طبق آمار گمرک، محصولات کشاورزی و کالاهای اساسی در ۵ ماه نخست سال جاری در صدر واردات قرار گرفته و واردات شکر و روغن آفتابگردان رشد چشم‌گیر داشته است.