زندگی روزمرۀ ما مملو از پیام‌هایی است که با ایما و اشاره رد و بدل می‌شود. استفاده از آن‌ها آنچنان طبیعی و بی‌سروصداست که معمولاً اهمیتشان را از یاد می‌بریم. اما وقتی با مردمانی از فرهنگ‌های دیگر مواجه می‌شویم، تازه می‌فهمیم که تا چه حد معنای اشارات آن‌ها را نمی‌فهمیم. یعنی چه که کسی نرمۀ گوشش را به سمت پایین می‌کشد؟ یعنی چه که با انگشتش دایره‌ای رسم می‌کند؟ کتابی جدید، مجموعه‌ای از این اشارات را در سطح جهان گرد آورده است.

ناشنوایی معلولیتی پنهان است و بی توجهی به آن عوارض سنگینی برای فرد و جامعه دارد و گرانی تجهیزات و کمیاب بودن آن، نبود تابلوهای مناسب ناشنوایان در معابر، رسمی نشدن زبان اشاره، بی بهره بودن از برنامه های صدا و سیما، اشتغال و غیره از دردهای مشترک همه ناشنوایان مازندرانی است