دکتر موسی غنی‌نژاد ۱۱۰ سال از پیروزی نهضت مشروطه و استقرار ساختارها و نهادهای مدرن در ایران می‌گذرد، اما به‌نظر می‌رسد بسیاری از اینها کارکرد حقیقی خود را ندارند. پارلمان داریم اما نظام حزبی جاافتاده‌ای نداریم در نتیجه نمایندگان هیچ تعهدی به اجرای برنامه سیاسی یا اقتصادی ندارند و به جای پیگیری منافع ملی، در پی راضی کردن رای‌دهندگان حوزه انتخابیه با توزیع بودجه دولتی هستند. شهرداری داریم، اما منطق مدیریت شهری مدرن بر آن حاکم نیست و بودجه شهرداری به جای آنکه با مالیات شهروندان تامین شود، مشکلات مالی خود را عمدتا با به حراج گذاشتن زمین و آسمان شهر و با تضییع حقوق شهروندان و پایین آوردن مستمر سطح رفاه آنها برطرف می‌کند.

تنگنای مالی باشگاه‌های فوتبال در ایران آن‌قدر جدی و اساسی است که دیگر نیازی به بازگویی و توضیح واضحات ندارد. همین الان باشگاه پرسپولیس به‌عنوان تنها نماینده باقی‌مانده ایران در لیگ قهرمانان آسیا تا خرخره غرق در مشکلات مالی است؛ آن‌قدر که گویا مسوولان این باشگاه ناچار شده‌اند اتوبوس اختصاصی تیم را به‌خاطر تامین هزینه‌های روزمره به فروش برسانند. چنین مساله‌ای قطعا همه جای دنیا یک اقدام وحشتناک مدیریتی محسوب می‎‌شود و ممکن نیست که یک تشکیلات بزرگ، کالاهای سرمایه‌ای‌اش را به‌خاطر تامین مخارج جاری به فروش برساند. با این وجود وقتی پرسپولیسی‌ها دست به چنین کاری می‌زنند، روشن می‌شود وضع تا چه اندازه آشفته است.