مغز بعضی از مدیران اجرایی در کشور را بهتر است به فندق تشبیه نکنیم ، چون خیلی کوچک تر از ان است. مغز نه، توانمندی در حد واکنش جلبک ها با حرکات آمیبی شکل. بعضی ها هم که مثل ربات هستند. یک برنامه به انها می دهند و عین ان را بدون کمترین نوآوری و انعطاف تحویل می گیرند. هر دو گروه مورد اشاره هم ادعای مدیریت دارند و نتیجه داستان می شود، فعالیت ناقص بخشی و انبوه مشکلات فرابخشی ، فرهنگی و توسعه ای . دلمان به حال بی کسی این اب و خاک می سوزد. داستان آسیب های اجتماعی هم در این کشور، قصه پر غصه خودش را دارد.طلاق را قبلا با دو پدیده مذموم اعتیاد و انحراف اخلاقی توجیه می کردند و بعدها که روشنفکر تر شدیم، بحث عدم تفاهم اخلاقی پاپیش نهاد. اما هیچ کس نپرسید که این پسر و دختر را چطور تربیت کردیم( اصلا تربیت کرده ایم؟) و چقدر به بحث استقلال اقتصادی خانواده و فراهم سازی حداقل رفاه و امکانات زندگی مشترک اندیشیده ایم. مدیران اجرایی رباتی شکل هم در این شرایط به فکر ازدیاد جمعیت با جایزه و وعده وام و زمین و ماشین هستند. پناه می بریم بخدا از شر حماقت هاو پناه می بریم به خدا از شر عقل ناقص خودمان.

از دیرباز استان گیلان و به خصوص مرکز آن شهر رشت دارنده مدال برترین ها در حوزه فعالیت های فرهنگی ، مدنی ، علمی و هنری بود . اما با افتخار به گذشته این دیار نباید وضعیت های نامطلوب فعلی گیلان در بعضی از موضوعات اجتماعی را نادیده بگیریم و« بودیم » ها را بر «هستیم » ها ترجیح دهیم .