اقتصاد زیر زمینی نوع خاصی از اقتصاد غیر رسمی و بعضا فراگیر است که توسط بعضی از گروه‌های قدرت در کشور‌های گوناگون رواج دارد. هر چیزی که به ظاهر غیرقانونی یا کمیاب باشد، عرضه اش می‌تواند در اقتصاد زیرزمینی شروع شود. اقتصاد زیر زمینی می‌تواند شامل حوزه‌های داخلی، صادرات یا واردات باشد. گروه‌ها و نهاد‌های اصلی فعال در اقتصاد زیر زمینی، صرفا با تاکید بر اصل پوشیدگی فعالیت نمی‌کنند برای خود حاشیه امن می‌سازند. بدین صورت که اجازه فعالیت به گروه‌های خرده پا را هم می‌دهند تا سپر بلایی باشند برای تخلفات بزرگ. همان خرده پا‌هایی که می‌دانند از یکطرف بدلیل فعالیت غیر قانونی مقصر هستند و از طرف دیگر، اطلاعی از تجارت کلان در جریان ندارند و خود گنده پنداری می‌کنند. بخش زیادی از توجه ما به مشروبات الکلی، تاکید و توجه به ابعاد شرعی و آسیب‌های اجتماعی آن بوده است. سوال اینجاست که آیا به بازار عظیم این تجارت کثیف غیر رسمی (پیش بینی می‌شود حدود ۱۰۰ هزار میلیارد تومان) اندیشیده ایم؟ فرض کنیم هیچ مافیای سازماندهی شده خاصی وجود نداشته باشد و پیش فرض ما هم اشتباه باشد، باید پرسید علل اهمال در برخورد با این تجارت کثیف زیر زمینی توسط نهاد‌های متولی فالوو کن، مشروب بخر! علل حاشیه امن فعالان این حوزه در ایران چیست؟

پیش از ورود به هر جنگی باید از آموزش عقبه جبهه اطمینان حاصل کرد. یک حوزه پدافند غیرعامل دفاع با دست خالی مردمی است. مردم سربازان اصلی این کارزار هستند، وقتی رزمنده بداند، مردمش پشتش را خالی نکرده‌اند، فقط به روبرو نگاه می‌کند. مهم نیست این اتفاق را جنگ بدانیم یا تلاش برای بقای دسته‌جمعی یک قبیله. آنچه هست اینکه امروز در تقابل پیش آمده، عقبه مردمی، مسئولیت حفاظت از خودشان را باید شخصاً به عهده بگیرند. این پشت جبهه، همان محل مانور نیروی دانشی درمان است.