هر روز تعداد گدایان این شهر بیشتر می‌شود و انفعال مسئولان همچون همیشه مردم را در این مورد هم ناامید کرده است. برنامه‌های طلایی ارائه می‌کنند و شعارهای آنچنانی سر می‌دهند؛ تو گویی آمده‌اند که نه تنها ایران، که همه جهان را نجات دهند اما به عمل که می‌رسیم، مردم همچنان تنهایند و کشور همچنان به حال خود رها شده! تمام هنر مسئولان در طول سالیان این بوده که بنر و بیلبورد هوا کنند که مردم! به گدایان کمک نکنید! اما هرگز نگفته‌اند که اگر مردم کمک نکنند آن دسته‌ای که حقیقتا محتاجند، شب‌ با چه حالی سر به بالین بگذارند؟!