ایرانیان وقتی به هردلیل به یک مقام مهم در دولت منصوب می شوند انگار یادشان می رود تا همین چند وقت پیش از انتصاب، یک فرد عادی بودند و رفتار و گفتارشان همانند سایر شهروندان بود و این شجاعت را نداشتند که به دهها میلیون نفردیگرراه یادبدهند و به انها توصیه کنند چه کنندو یا چه نکنند؟ ایرانیان وقتی به مقامی دست می یابند به جای اینکه وظیفه و ماموریت سازمانی که مسئولیت آن را بردوش گرفته اند را با کارآمدی انجام دهند درنخستین فرصت هایی که به دست می آورند شهروندان را اندرز می دهند این کار را نکنند و آن کار را بکنند که روزگارشان خوش باشد یا روزگارشان ناخوش نشود.