در این اینفوگرافیک همزمان با روز جهانی کودک، به نگرانی اصلی والدین یعنی اعتیاد فرزندان به تلفن همراه، علل و راهکارهای آن می‌پردازیم.

در هفته‌ای که گذشت برخلاف 52 هفته‌ دیگر سال، تیتر روزنامه‌ها و عناوین نشست‌ها در مراکز علمی و دانشگاهی به مسائل کودکان اختصاص یافت.مناسبت «روز جهانی کودک»، بی‌شک آنقدر دهن پرکن و پرطمطراق بود که خیلی زود پست‌های اینستاگرامی و دیگر پروفایل‌هایمان در شبکه‌های مجازی پر شد از شعارها و پیام‌هایی در حمایت از گروهی از جمعیت ایران که کودکان نام دارند. اما طبق معمول بیشتر مصاحبه‌ها و نوشتارها به بخش‌های سیاه و آسیب‌های حوزه کودکان نور تاباند و آمارهایی نظیر تعداد کودکان کار، تعداد کودکان بی‌شناسنامه و دیگر بازمانده‌های از تحصیل و سلامت و عدالت دست به دست شد. آنچه جایش در کنار این موضوعات بسیار مهم خالی به نظر می‌رسید، پرداختن به دوران کودکی، تجربه کودکی و نفسِ کودک بودن در ایران بود. تجربه‌ای شگرف که به زعم بسیاری از کارشناسان حوزه کودک، از آن پوسته‌ای باقی مانده و باقی به محاق رفته است.

نه تصویب CFT برایشان اهمیت دارد و نه تجمعی که عده‌ای در اعتراض به تصویب لایحه FATF داشته‌اند، حتی از نوسانات دلار و تورم و افزایش قیمت پوشک و... هم چیزی سر در نمی‌آورند و احتمالا تنها در بین حرف‌های پدر و مادرهایشان چیزهایی شنیده‌اند. آنها بدون توجه به تمام اتفاقاتی که در جامعه در حال رخ دادن است، پله‌های سرسره را بالا می‌روند و با خنده‌هایی ریز سرازیری فلزی را طی می‌کنند و پشت سر هم روی فوم‌هایی که زیر سرسره جا گرفته است، فرود می‌آیند و لبخند پیروزی روی لب‌هایشان نقش می‌بندد. خنکای نیمه مهر‌ماه و هوای نیمه ابری باعث شده تا بچه‌ها به نسبت روزهای قبل لباس گرم بر تن کنند. خاله مریم (یکی از مسئولان مهدکودک)، در کنار سرسره ایستاده و مراقب است تا بچه‌ها برای بالا رفتن ازآن یکدیگر را هل ندهند. خاله لیلا هم در کنار تاب‌ها مراقب است تا برای بچه‌هایی که تاب سواری می‌کنند، خدای نکرده حادثه‌ای رخ ندهد. بچه‌ها برای بازی به حیاط مهدکودک آمده‌اند تا قبل از سردشدن هوا بتوانند برای چند‌دقیقه‌ در هوای آزاد شادی کنند.