مقاله‌ای می‌خواندم که با استناد به نتایج یک پژوهش تحلیل کرده بود «دانش‌آموزان ایرانی از آنجا که در خواندن زبان فارسی ضعیفند، در درک و دریافت درس‌هایی چون علوم و ریاضی نیز به مانع برمی‌خورند.» به‌عبارت دیگر، ضعف محصل‌های ما در خواندن، آن هم «خواندن فارسی»، موجب می‌شود تا کمیت‌شان در سایر علوم نیز بلنگد و با مشکل مواجه شوند. از خانواده و مدرسه گرفته تا انواع مؤسسات آموزشی و از خویشاوندان و همسایه‌ها گرفته تا برنامه‌ها و سریال‌های تلویزیونی، همه و همه مدام بر طبل موفقیت خیل دانش‌آموزان ما می‌کوبند؛ که البته از منظر همه آنها موفقیت به این معناست که دکتر و مهندس شوند!(تازه منظورشان هم از دکتر، نه اخذ دکتری در یک عالمه رشته دیگر، بلکه عمدتاً «پزشک» است و تازه آن هم فقط از نوع شیک و بالاشهری‌اش!) اما جای بسی شگفتی است که خانواده‌ها و سیستم آموزشی نسبت به خواندن فارسی بچه‌ها و بالا رفتن سطح دانش فارسی آنها، هیچ حساسیتی نشان نمی‌دهند!