در اراک به هر طرف که نگاه کنید سردر کارخانه‌ای را می‌بینید. چه آنهایی که مانند کارخانه آونگان حالا تبدیل به خرابه شده چه کارخانه‌هایی مانند هپکو که کارگرانش نگران سرنوشت آن هستند؛ نمی‌شود اراک را جدا از کارخانه‌ها و کارگرانش که بعضی تبدیل به هویت شهر شده‌اند دید. به این بهانه سراغ کارگران چند شرکت و کارخانه می‌روم تا دردها و دغدغه‌های آنان را از نمایی نزدیک ببینیم.