بر اساس مصوبه حمایتی هیئت دولت در ۵ بهمن ماه ۱۴۰۰، سقف ۵۰٬۰۰۰ ریالی برای نرخ گاز خوراک تعیین شد و نرخ گاز مصرفی شرکت های تولیدکننده متانول و اوره از تاریخ مذکور برابر با ۵۰٬۰۰۰ ریال + هزینه های حمل محاسبه می شود. اما بر اساس لایحه بودجه سال ۱۴۰۲، نرخ گاز خوراک پتروشیمی ها حداکثر برابر با ۷۰٬۰۰۰ ریال تعیین شده است.

قیمت گاز پتروشیمی در ایران با ارز ۳۷ هزار و ۵۰۰ قیمت ۲۲ سنت در می‌آید و قیمت سوخت هم ۵ هزار تومان در هر متر مکعب می‌شود، نتیجه اینکه واحد‌های مصرف‌کننده خوراک مثل متانول از چرخه تولید خارج می‌شوند، تولید و صادرات کاهش پیدا می‌کند، در واحد‌های پتروشیمی مشکلات اجتماعی بوجود می‌آید و تعطیلی رخ می‌دهد. همچنین نه تنها پتروشیمی‌هایی که پایه گازی دارند بلکه تمام مجتمع‌های پتروشیمی کشور تحت‌تاثیر قرار می‌گیرند، زیرا قیمت یوتیلیتی‌ها بالا رفته و دچار مشکل می‌شوند. سوال اینجاست که آیا راه‌های دیگری برای تامین کسری بودجه وجود نداشت؟

هرچه قیمت نهاده های تولید یک شرکت افزایش پیدا کند،به طبع بهای تمام شده آن شرکت نیز افزایش میابد و بر سودآوری موثر خواهد بود،شرکت های پتروشیمی در ۶ماهه اول نرخ خوراک با دلار ۴۲۰۰ دریافت میکرده اند و این امتیاز را در اختیار داشتند و انتظار میرود که میزان سوداوری آن ها کم شده و به دنبال آن قیمت سهام آن ها نیز کاهش پیدا کند.