با فرا رسیدن زمان تنظیم لایحه بودجه سال ۱۴۰۵، نگرانی بازنشستگان صندوق‌های مختلف کشور بالا گرفته است؛ گروهی که در سال‌های اخیر باتوجه به وابستگی اکثریت صندوق‌ها به بودجه دولتی، در معرض تغییرات تصمیمات بودجه‌ای دولت و مجلس هستند. با وجود آنکه یکی از بزرگ ترین بدهکاران به سازمان تامین اجتماعیف شهرداری ها هستند، این سازمان مطالبه از انها را در اولویت قرار نداده و زورش را به رخ شرکت های کوچک و متوسط و اصناف با اجبار ماده 50 می کشد. باید از سالاری پرسش نمود که علت مماشات تامین اجتماعی با شهرداری ها و گرفتن مطالبات از این نهاد عمومی چیست؟ علل انفعال مدیران تامین اجتماعی در مقابل دولت و وصول مطالبات شان چیست؟ فلسفه وجودی شستا برای چیست و چرا نباید سازمان تامین اجتماعی از مجموعه این شرکت ها ، انتظار تامین هزینه های سازمان را داشته باشد؟ آیا مدیران تامین اجتماعی قصد ادامه اهمال ها و رفیق بازی ها و فامیل بازی های مدیریتی را داشته و چشم طمع به ورود بالغ بر چهار میلیون راننده تاکسی های انلاین و اخذ حق بیمه از آنان را دارند؟ پاسخ دهی تامین به سوالات فوق مسلما نشان دهنده شخصیت سازمان و فرهنگ شان بوده و کم توجهی به ارایه پاسخ به رسانه ها و افکار عمومی، می تواند دلیلی بر نبود یا کمبود در دو شاخص بیان شده باشد.

یکی از اساسی‌ترین مشکلات ساختاری اقتصاد ایران در سال‌های آتی مربوط به صندوق‌های بازنشستگی کشوری و لشگری خواهد بود، به طوری که سال گذشته دولت ۴۰ هزار میلیارد تومان به دو صندق بازنشستگی لشکری و کشوری کمک کرده و امسال هم این رقم به ۵۳ هزار میلیارد تومان رسیده است.